Ogólne wskazówki dotyczące obróbki

Przed rozpoczęciem każdego zadania należy przeprowadzić ocenę podłoża. Sprawdza się przy tym nie tylko budowlane i statyczne uwarunkowania budowli, ale także uwarunkowania otoczenia i atmosferyczne. Ważnym kryterium jest przede wszystkim docelowy zakres chemicznego lub mechanicznego użytkowania posadzki. Również odpowiednią uwagę należy poświęcić możliwym czynnikom zakłócającym, spowodowanym uwarunkowaniami podłoża, np. stosowanie domieszek do betonu, mas szpachlowych PCC, jastrychów dyspersyjnych, obróbki powierzchni woskiem lub za pomocą środków chemicznych, aby uniknąć zaburzeń utwardzania lub nieprawidłowego przylegania następnej warstwy metakrylanu. W związku z tym kierujemy do naszej Informacji Technicznej „Podłoże “.
Wyboru odpowiedniego systemu powlekania i odpowiedniej grubości warstwy, koloru, wzoru, jak i antypoślizgowości z uwzględnieniem ww. mechanicznych i chemicznych obciążeń oraz stanu podłoża należy dokonać w zależności od podłoża we współpracy ze zleceniodawcą i dostawcą materiału. Niniejsze „Ogólne wskazówki w zakresie obróbki“ wynikają z naszych długoletnich doświadczeń i są dostosowane do obróbki naszych produktów. Definicje stosowane są zgodnie z kartą roboczą AGI „A80“ Wspólnoty Budów Przemysłowych, Ebertplatz 1, 50668 Kolonia, jak również „Kartą Roboczą BEB KH0 – KH6“ Federalnego Związku Jastrychu i Powłok, Industriestraße 19, 53842 Troisdorf.

Wentylacja pomieszczenia

Przy obróbce produktów na bazie żywic metakrylowych należy zwrócić uwagę, że w czasie obróbki te środki są łatwopalne. Dlatego należy bezwzględnie przestrzegać wskazówek z zakresu bezpieczeństwa „działania ochronne i bezpieczeństwa“. Należy zapewnić wystarczające napowietrzanie i odpowietrzanie. Już w chwili przygotowywania placu budowy zalecamy poinformowanie sąsiadów w formie ulotki informacyjnej o możliwych uciążliwościach zapachowych.
Oprócz aspektów bezpieczeństwa pracy wentylacja pomieszczenia ma także wymierny wpływ na jakość posadzki. Jeżeli nie jest doprowadzana wystarczająca ilość świeżego powietrza, na powierzchni mogą wystąpić komplikacje z utwardzaniem. W prostych przypadkach jest to przyczyną późniejszych zanieczyszczeń, przebarwienia przy reakcjach z wodą, przedwczesnego zużycia lub pożółknięcia. W najgorszym wypadku, w szczególności w odniesieniu do cieńszych warstw, żywica w ogóle może nie stwardnieć i pozostaje kleista. Ważnym też jest, aby przedmioty, w szczególności zapakowane lub leżące luzem artykuły spożywcze, zostały wyniesione lub zabezpieczone w porozumieniu z użytkownikiem, gdyż mogą bardzo szybko wchłonąć zapach lub smak. Należy zwrócić uwagę, że po zakończeniu powlekania należy zapewnić wystarczająco długą wentylację, aby odprowadzić ewentualne pozostałości oparów, zanim pomieszczenie zostanie ponownie zatowarowane i użytkowane.

Grubości warstw

Grubości warstw kształtują się wedle wyboru danego spoiwa, równości podłoża, obciążenia mechanicznego i wymagań użytkownika. W tym miejscu obowiązuje zasada, że wszystkie czynniki muszą zostać dograne. W szczególności należy zwrócić uwagę na to, aby zachowane zostały minimalne i maksymalne grubości każdego systemu żywic. W przypadku za cienkich warstw może dojść do problemów z utwardzaniem. Natomiast za grube warstwy przy utwardzaniu, wskutek ekstremalnych reakcji mogą się rozgrzewać i następnie odrywać, stawać się kleiste lub pozostawać miękkie. Dlatego zakres grubości warstw w poszczególnych systemach jest ustalony w odpowiednich opisach produktów.

Temperatura aplikacji

Przy wyższych temperaturach aplikacji krótszy jest czas utwardzania i odpowiednio przy niższych dłuższy. Bardzo ważne jest przestrzeganie tabeli „dozowanie utwardacza” w kartach technicznych produktów.

Twarde czy elastyczne

Często zadajemy sobie pytanie, jaka żywica będzie najodpowiedniejsza dla rozwiązania naszego problemu. Istnieje wiele różnych filozofii, ale dwa sposoby sprawdziły się przy zastosowaniu żywic metakrylowych: dla zastosowania na zewnątrz, na podłożach mocno obciążanych, które przeważnie są narażone na uderzenia, jak i duże natężenie ruchu, stosowane są systemy elastyczne. Natomiast przy wysokiej wytrzymałości statycznej, odporności na zadrapania
i chemikalia należy raczej preferować twarde systemy. Interesująca jest możliwość kombinowania miękkich i twardych warstw. Z reguły miększe typy nakładane są całkiem z dołu, średnio elastyczne w środku i twarde na górze. Nigdy ekstremalnie twarda warstwa nie może być nakładana na ekstremalnie miękką warstwę, gdyż w takim wypadku może dojść do pęknięć powierzchni, w szczególności, gdy występują obciążenia termiczne (ciepła woda lub zastosowania na zewnątrz).
Miękkie lub średnio elastyczne systemy łatwiej się brudzą i występuje na nich zwiększony problem ze śladami hamowania. Natomiast ekstremalnie twarde typy mogą w przypadku za grubych warstw powodować odpryśnięcia materiału. Twarde spoiwa są z reguły bardzo reaktywne i także w związku z zachowaniem skurczowym nie mogą przekraczać zalecanych grubości warstw. Godnym uwagi wyjątkiem jest tutaj nasza zaprawa z żywicy reaktywnej SILIKAL® R17.